Verder volgen via ander blog

Hoewel er bij tijd en wijlen heel veel adrenaline stroomt en we een echte energieboost kunnen hebben, is het bijhouden van drie blogs toch teveel ;-) Dus, wie zo af en toe verder wil lezen, is van harte welkom op dit blog: http://eigenwijslandelijkgeinspireerd.blogspot.nl/

Als er berichtjes op geplaatst worden, de komende weken, zullen die vast alleen nog maar over Seth Shephered en ons gaan en over Zuid-Afrika. Dus tijdelijk is het adoptieverhaal daar verder te volgen.

Hartelijke groeten,

Eize en Annemieke

Blij, blij ons hart is zoooo blij!!! Vader en moeder geworden!

Prijs God! We zijn vandaag vader en moeder geworden van onze prachtige, vrolijke zoon. We zijn zooo dankbaar! Hij is 2,5 jaar oud en volgende week donderdag hopen we naar Zuid-Afrika af te reizen. Misschien dat het de komende tijd wat rustiger is op dit blog omdat we een apart reisblog aanmaken voor directe familie en vrienden en betrokkenen die we een uitnodiging zullen sturen of via mail/ fb het zelf kunnen vragen als we het in alle drukte van het moment vergeten.Dit om een beetje privacy te waarborgen voor ons knappe kerel :-) Misschien dat we wel zo af en toe hier van ons zullen laten horen hoor. Maar dan wat algemener.

Wat zijn we blij!!

Lieve groeten van ons!

From Australie for South Africa

Cadeautje van de ouders van Eize (die op vakantie waren in Australie) voor hun toekomstige Zuid-Afrikaanse kleinkind.

We zullen het in de wachttijd goed bewaren voor ons kindje en kunnen niet wachten het straks aan ons kindje te kunnen geven.

Bij Ikea nog een leuk kinderstofje gekocht om nog iets van te maken voor de kinderkamer. Januari begint weer in zicht te komen en nieuwe hoop komt weer op. Een heel goed Nieuwjaar allemaal!

2012

Canon in D klinkt zachtjes in huis

Een sneeuwpopset

Ik berg het op

achter deuren

En op die zachte klanken

Met die eenvoudige handeling

Beseft mijn hart opeens

Wij met z’n twee

Zónder jou

En ik voel me heel, heel klein

Getroffen ga ik zitten

Had ik het echt zo gemakkelijk

geaccepteerd?

In 2013 een nieuw jaar

Kerst zonder kinderoogjes

Waarin de lichtjes glanzen

In januari nieuwe kansen

En dan opeens

Een sneeuwpopset

Nutteloos voor dit jaar

Het duurde een dag

Maar nu treft het me

Mijn hart wordt zacht

En mijn keel voelt raar

Sneeuwpret, ijspret, warme chocomelk,

Een glinsterende kerstboom, kerstliedjes…

Met z’n twee is het al zoveel meer

dan zoveel mensen kennen

Maar…

ik mis je zo!

Daar waar je thuis nu is,

Ben je zonder ons,

Je moeder en vader wachten hier

En willen je zo graag echt thuis brengen

Het geluk met je delen

De seizoenen met je vieren

Je lach zien, je tranen afvegen

Je verschijning in ons opnemen

en vastzetten in ons hoofd

Te weten wie je bent

De grootste sneeuwpop die er is

te bouwen

voor jou - speciaal

Bij mamma op de arm

Voor het raam te kijken

Naar pappa die sterretjes afsteekt

De poes die even aan je snuffelt

En kippeneitjes in een klein, mollig handje

O Vader, breng alstUblieft

Uw kindje

Dat u ons wilt toevertrouwen

gauw bij ons thuis!

En leer ons te vertrouwen

Dat U goed bent voor al uw kinderen

Daar én hier.

Thuis

Thuis...wat een mooie naam voor een boek over adoptie.

Dit boek kregen we van mijn ouders. Het is een geweldig praatboek over adoptie.

Er staat informatie vooraf over het gebruik van het boek, daarna een verhaal (wel voor iets oudere kinderen v.a. groep 3 ongeveer) en dan allemaal vragen die kinderen zouden kunnen stellen met suggesties voor antwoorden. 

Thema's als hechting, loyaliteit, rouw e.d. komen duidelijk naar voren.

Niet alleen voor ouders, ook andere familieleden kunnen er misschien iets mee. 

Een lief Sinterklaascadeautje!

 

                                                                                           Ook hier te verkrijgen.

Verder is het 'adoptiejaar' nu wel zo'n beetje afgesloten voor ons. Vanaf 1 december is het zomervakantie in Zuid-Afrika, dus geen adopties meer dit jaar.  Ik ben zo blij dat we een uitstapje naar Londen konden maken afgelopen week. In deze donkere dagen waarin bij velen de wachtdip ontstaat, hielp dat echt om met andere dingen bezig te zijn.

Ik las op Pinterest nog een quote met betrekking tot adoptie: 'overleef nu, huil later' (geloof dat het gepind was door Jitske). Soms kan het zo voelen. We proberen onze afstand een beetje te houden, zeker in deze feestelijke maand die we ons in het begin van het jaar misschien wel heel anders hadden voorgesteld. We proberen het een beetje te parkeren en toch volop voor een mooie maand te gaan waarin we onder andere de geboorte van het Kerstkind mogen vieren.

Alleen hoop ik dat we dit jaar geen opmerkingen - hoe goed bedoeld ook- over Elisabeth (uit de Bijbel) gaan krijgen die op latere leeftijd onverwachts nog een kindje kreeg. Dat soort verwijzingen helpen ons echt niet. We gaan 100 % voor adoptie en geven ons over aan Gods plannen daarmee, ook zonder wonderen is zijn weg goed.

Hartelijke groeten en allemaal een goede maand gewenst,

Annemieke

Laatste nieuws - cijfertjes

(Eerdere info over cijfertjes hebben we eraf gehaald omdat dit misschien niet is toegestaan. De volgende info is wel vrij.)

 Vorig jaar zijn er 23 kinderen vanuit ZA in NL gekomen en het jaar ervoor 21. De drie jaren daarvoor zat dat aantal ruim boven de 30. (Bron: http://www.adoptie.nl/WSMdocument/documents/Trends_en_analyse_2007__2011.pdf) 

Zoals het nu is, zou 23 kinderen geweldig zijn, maar het lijkt er op dat het aantal lager zal zijn. Dit maakt een beetje verdrietig: zoveel wezen (meer dan 5 miljoen) in ZA, waarvan meer dan een miljoen geadopteerd zou kunnen worden...en slechts een klein aantal kinderen die ook echt in een gezin terecht zullen komen. En aan de andere kant zoveel stellen ( en soms singles) die niets liever willen dan een kindje in hun leven verwelkomen en een thuis geven. Er zullen vast 100.000 redenen zijn waarom en hoe...maar het blijft rot. Dat is het gevoel voor nu.

Morgen maar weer erover heen stappen en positief verder, maar voor nu even de ruimte nemen en het gevoel een dagje toelaten...

PS. Wat zijn harde cijfers toch een rotdingen! :- (

Is het kind er al? Al iets gehoord?

Juf, is het kind er al? L.  een jongen in groep 8, vraagt dat nu al drie weken achter elkaar, elke keer als ik voor de groep sta.
'Nee, maar als het zo is, dan zeg ik het echt wel uit mijzelf', antwoord ik lachend, 'dan ben ik zo blij, dat ik het jullie direct vertel.'
'Nog steeds niet!' moppert L. 'wat duurt dat lang...' En hij zegt het echt op zo'n verwijtend toontje, dat ik wel in de lach moet schieten. Drie weken wachten en dat al lang vinden.... hij moest eens weten hoe lang we al bezig zijn met wachten en geduld leren! Maar het is wel heel aardig dat hij zo meeleeft.

De kinderen in de groep krijgen het maar nauwelijks rond in hun hoofd. Hoewel er alle kleurtjes van de regenboog in de klas zitten en heel veel kinderen met een gemengde achtergrond, zijn er in deze groep geen adoptiekinderen. Wel half donker, half blank, Russische, Afrikaanse, Antiliaanse, Hindoestaanse, Chinese en Latijns Amerikaanse kinderen, maar geen geadopteerd kind dus. Ze vinden het echt een beetje apart en interresant. ' Straks krijgt de juf een zwart kindje met rastavlechtjes', zegt een van de kinderen tegen een ander kind. Ik vraag de jongen of hij dat raar zou vinden. 'Een beetje wel', geeft hij toe.

Afrikaanse kinderen op het strand

En dat vormt voor mij een prachtige brug naar de Bijbelles. Ik verwijs terug naar Genesis en naar de geschiedenis van Adam en Eva. 'Weten jullie nog dat we 2 voorouders hebben waar we allemaal vandaan komen? In die zin zijn we dus allemaal familie van elkaar. We hebben onze huidskleur en de vorm van onze ogen aangepast aan het gebied waar we uiteindelijk zijn gaan wonen, maar als je terug gaat kijken, komen we allemaal bij dezelfde voorouders vandaan.' Hoewel het groep 8 is, waren ze zich daar nog niet erg van bewust. L. (heel donkere huidskleur) zegt tegen mij: ' dus eigenlijk bent u mijn grote zus?'  ' Ja, in zekere zin wel, ja.' Hilariteit in de klas, maar wat een kans om dit uit te leggen! Ik dank God in mijn hart om deze aanleiding om duidelijk te maken dat voor God alle mensen hetzelfde zijn, dat Hij ons allemaal gemaakt heeft en dat rascisme en onderscheid niet Zijn wil zijn.

En ja, ook volwassenen vragen het nu regelmatig: 'al iets gehoord?' Op school, in de kerk, de overbuurvrouw, nou ja, noem maar op... 'weten jullie al iets meer?' Nee, nog niet. Het is nog niet de tijd. Het komt goed, het komt allemaal op Gods tijd. Gelukkig hebben we werk om handen, een badkamer die we aan het opknappen zijn, daarna moet Eize nog voor zijn werk een aantal keer naar Engeland en kan ik een keertje meekomen (wel alles met tickets die je kan annuleren, mocht het nodig zijn) en daarna zijn de feestdagen er alweer.

Eigenlijk hadden wel wel heel erg verwacht en gehoopt dat we met de feestdagen met ons drietjes zouden zijn en dat kán ook nog, maar als het niet Gods wil is, kan ik er toch ook wel naar uitkijken. Dat had ik niet verwacht. Ik hoop dat God mij helpt dit vast te houden. Ik had gedacht er heel erg tegen op te zien om de feestdagen nog een jaar met z'n tweetjes te zijn (natuurlijk zijn er familie e.d. maar ik bedoel als gezin). Maar eigenlijk kijk ik hoe dan ook wel uit naar de Kerstperiode. Ik ben een Kerstboomkleed aan het naaien op naailes, dus ik krijg er zelfs wel een beetje zin in! We hopen op het mooiste, maar als het niet zo is, hoop ik dat we de kracht krijgen om vol te houden in geduld.

We denken aan iedereen die in een adoptieproces zit, aan mensen die al een naam en een gezicht weten, maar nog moeten wachten voor ze hun kind thuis kunnen brengen. En aan hen die net gestart zijn met een nieuw deel in de procedure. Met alle wachtenden op de een of andere manier. Ook als het lijkt of je vast zit. Ik bid voor jullie om heel veel geduld en alles wat je nodig hebt!

Annemieke